Από τους πρώτους περιηγητές που επισκέφτηκαν τη Σαλαμίνα, σύμφωνα με τα γραπτά κείμενα, ήταν ο τούρκος Εβλιά Τσελεμπί. Γεννήθηκε γύρα στα 1610 από πατέρα έμπορο και μητέρα σκλάβα. Μεγαλώνοντας μελέτησε το κοράνι και, μάλιστα, λέγεται πως είχε τόσο ωραία φωνή, ώστε ο ίδιος ο σουλτάνος τον καλούσε συχνά στο παλάτι για να απαγγείλει αποσπάσματα.
Γύρω στα 1660 πραγματοποιεί το ταξίδι του στην Ελλάδα. Τη χρονιά αυτή, εξαιτίας μιας σοροκάδας, αποβιβάζεται απ' το πλοίο του στα Σελήνια και μένει εκεί για λίγες ώρες. Έτσι του δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσει το τοπίο και να μας δώσει λίγες πληροφορίες για την τότε διοικητική οργάνωση του νησιού. Ας δούμε το απόσπασμα:
Πλεύσαμε για είκοσι περίπου μίλια και φτάσαμε στο νησί Κελούρ (Κούλουρη). Ανάμεσα στο Κελούρ και το Εζντέρ-λιμανί (Πειραιάς, κατά λέξη "του δράκου το λιμάνι", λόγω των δύο μαρμάρινων λεόντων που υπήρχαν στην είσοδό του), υπάρχει ένα μικρό νησάκι, που λέγεται: Χράμι (Ψυττάλεια). Το Χράμι είναι τόσο κοντά στο Εζντέρ-λιμανί - ούτε δύο μίλια αλάργα - που κάθε πρωί ακούγεται το λάλημα του κόκκορα. Ανάμεσα στα δύο νησιά, η θάλασσα έχει αρκετό βάθος, ώστε να μπορούν να περνάνε με άνεση τα πλοία. Το νησί Κελούρ είναι ξεχωριστός ναχιές (κοινότητα) του καζά (επαρχία) της Αθήνας, αλλά οι φόροι που εισπράττονται από εκεί αποτελούν εισόδημα του Καπουδάν Πασά (ναύαρχος του τουρκικού στόλου). Είναι κατάφυτο από δέντρα, κυρίως πεύκα και δρεις. Από μερικά σημεία της ακτής απέχει μόνο ένα μίλι κι η θάλασσα είναι ρηχή: μόλις που φτάνει τις τέσσερις με πέντε οργιές. Ο ναχιές έχει μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο. Μπροστά σ' αυτήν την εκκλησία αράζουν όλα τα πλεούμενα που φτάνουν στο νησί. Τα πόσιμα και τα ποτιστικά νερά βρίσκονται στις δασώδεις χαράδρες του εσωτερικού του. Αποκεί, με πολύ κόπο - γιατί ο καιρό ήταν ανάποδος και φυσούσε ψυχρός αέρας - καταφέραμε να γυρίσουμε στο Εζντέρ-λιμανί. Την ίδια ώρα που φτάσαμε εμείς είχανε φτάσει και δύο ισπανικά ντελίνια (τύπος πλοίου) και χαιρετούσαν με κανονιοβολισμούς το βοεβόδα (τοποτηρητής) και τους Φράγκους προξένους. Αργότερα κι αφού ξεμπαρκάρανε, οι καπετάνιοι προσφέρανε στις αρχές πολλά και πλούσια δώρα. Την άλλη μέρα, αποχαιρετώντας τους φίλους και τους γνωστούς, εγώ ο άσημος περιηγητής, ξαναπήρα το δρόμο μου.
Τα βιογραφικά του Εβλία Τσελεμπί και το απόσπασμα προέρχονται από το βιβλίο "Εβλία Τσελεμπί", Ταξίδι στην Ελλάδα, Έρευνα Ν. Χειλαδάκης, εκδόσεις ΕΚΑΤΗ.
Γύρω στα 1660 πραγματοποιεί το ταξίδι του στην Ελλάδα. Τη χρονιά αυτή, εξαιτίας μιας σοροκάδας, αποβιβάζεται απ' το πλοίο του στα Σελήνια και μένει εκεί για λίγες ώρες. Έτσι του δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσει το τοπίο και να μας δώσει λίγες πληροφορίες για την τότε διοικητική οργάνωση του νησιού. Ας δούμε το απόσπασμα:
Πλεύσαμε για είκοσι περίπου μίλια και φτάσαμε στο νησί Κελούρ (Κούλουρη). Ανάμεσα στο Κελούρ και το Εζντέρ-λιμανί (Πειραιάς, κατά λέξη "του δράκου το λιμάνι", λόγω των δύο μαρμάρινων λεόντων που υπήρχαν στην είσοδό του), υπάρχει ένα μικρό νησάκι, που λέγεται: Χράμι (Ψυττάλεια). Το Χράμι είναι τόσο κοντά στο Εζντέρ-λιμανί - ούτε δύο μίλια αλάργα - που κάθε πρωί ακούγεται το λάλημα του κόκκορα. Ανάμεσα στα δύο νησιά, η θάλασσα έχει αρκετό βάθος, ώστε να μπορούν να περνάνε με άνεση τα πλοία. Το νησί Κελούρ είναι ξεχωριστός ναχιές (κοινότητα) του καζά (επαρχία) της Αθήνας, αλλά οι φόροι που εισπράττονται από εκεί αποτελούν εισόδημα του Καπουδάν Πασά (ναύαρχος του τουρκικού στόλου). Είναι κατάφυτο από δέντρα, κυρίως πεύκα και δρεις. Από μερικά σημεία της ακτής απέχει μόνο ένα μίλι κι η θάλασσα είναι ρηχή: μόλις που φτάνει τις τέσσερις με πέντε οργιές. Ο ναχιές έχει μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο. Μπροστά σ' αυτήν την εκκλησία αράζουν όλα τα πλεούμενα που φτάνουν στο νησί. Τα πόσιμα και τα ποτιστικά νερά βρίσκονται στις δασώδεις χαράδρες του εσωτερικού του. Αποκεί, με πολύ κόπο - γιατί ο καιρό ήταν ανάποδος και φυσούσε ψυχρός αέρας - καταφέραμε να γυρίσουμε στο Εζντέρ-λιμανί. Την ίδια ώρα που φτάσαμε εμείς είχανε φτάσει και δύο ισπανικά ντελίνια (τύπος πλοίου) και χαιρετούσαν με κανονιοβολισμούς το βοεβόδα (τοποτηρητής) και τους Φράγκους προξένους. Αργότερα κι αφού ξεμπαρκάρανε, οι καπετάνιοι προσφέρανε στις αρχές πολλά και πλούσια δώρα. Την άλλη μέρα, αποχαιρετώντας τους φίλους και τους γνωστούς, εγώ ο άσημος περιηγητής, ξαναπήρα το δρόμο μου.
Τα βιογραφικά του Εβλία Τσελεμπί και το απόσπασμα προέρχονται από το βιβλίο "Εβλία Τσελεμπί", Ταξίδι στην Ελλάδα, Έρευνα Ν. Χειλαδάκης, εκδόσεις ΕΚΑΤΗ.
3 σχόλια:
ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ ΘΑΛΑΣΣΑ.ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΑΤΕ? ΜΠΡΑΒΟ! ΑΛΛΟΣ ΤΟΠΟΣ ΤΟΤΕ ΤΟ ΝΗΣΙ.ΠΑΝΤΩΣ Η ΕΞΟΥΣΙΑ, ΕΞΟΥΣΙΑ. ΚΑΖΑΣ ΤΟ ΝΗΣΙ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΗΜΟΣ. ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ ΤΡΕΞΟΥΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΙΣΜΟΥ. ΠΛΑΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ?
ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΩΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΥΠΟΨΗΝ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ. ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΣΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΕ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΕΚΛΗΣΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑ ΣΕΛΗΝΙΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΜΠΛΕ ΤΡΟΥΛΟΙ ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ, ΓΥΡΛΑΝΤΕΣ ΔΑΝΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ MOYLAIN ROUGE ΚΑΙ ΜΕΣΟΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΑΛΗ ΤΟΥ ΝΕΟΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ. ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΜΑΥΡΑ. Α'' ΡΕ ΤΣΕΛΕΜΠΙ ΕΑΝ ΕΒΛΕΠΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΣΕΛΗΝΙΑ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ. ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΠΕΔΟΦΑΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ EURO. Ε ΡΕ ΔΝΤ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.
Ο Τσελεμπη ήταν ίσως από τους πρώτους που είχαν παραδεχθεί ανοιχτά τις αμφιφυλικές του επιλογές.
Δημοσίευση σχολίου