Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

ΒΑΚΙΛΟΣ, Γ' ΤΕΥΧΟΣ, ΣΕΛ. 81

               ΜΟΥΛΚΙΟΥ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ, ΜΕΡΟΣ Β'

Μερικές εκατοντάδες μέτρων δυτικά και συγκεκριμένα στον εξωτερικό χώρο της μονής της Παναγίας της Φλεβαριώτισσας, υπάρχει δίπλα στη σημερινή σύγχρονη βρύση μια μαρμάρινη υδρορροή-κρήνη με τη μορφή κεφαλής λιονταριού, πιθανότατα κατασκευή των ρωμαϊκών-υστερορωμαϊκών χρόνων. Σήμερα είναι ασβεστωμένη, ταλαιπωρημένη από το πέρασμα των αιώνων και κρυμμένη πίσω από χώματα και φυλλώματα. Η ανάδειξη αυτού του μικρού μνημείου χρειάζεται να γίνει με τη συνεργασία της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων, στην οποία ανήκει η Σαλαμίνα.

Κεφαλή λιονταριού στη Φλεβαριώτισσα

Τέλος, στο Πέρανι, βορειοδυτικά της εκκλησίας της Παναγίας της Μισοσπορίτισσας και μέσα σε ελαιώνα, βρίσκεται ο καταρράχτης της «δριστίλιας». Έχει ύψος 2,5-3 μέτρα και παρόλο που λίγο παραπάνω απ’ αυτόν υπάρχει ιδιωτική υδρομάστευση, ρέει άφθονο νερό, ιδίως μετά από βροχή. Παλαιότερα, στο χαμηλό σημείο του καταρράχτη, στην ευρύχωρη λίθινη φυσική του λεκάνη πλένονταν ρούχα και χράμια, τα λεγόμενα «της δριστίλιας».

Καταρράχτης στο Πέρανι

Υπάρχουν και άλλα μικρά και σημαντικά της περιοχής του Μουλκίου, για τα οποία θα επανέλθουμε. Μήπως τελικά υπάρχουν ακόμη, για να θυμίζουν τη δική μας ασημαντότητα;

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

ΒΑΚΙΛΟΣ, Γ' ΤΕΥΧΟΣ, ΣΕΛ. 80

  ΜΟΥΛΚΙΟΥ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ, ΜΕΡΟΣ Α'

Στο Μούλκι, και συγκεκριμένα στην περιοχή «πολυέλαιος» ή του «Τούλιζα», έναντι του κτήματος της οικογένειας Γαβριήλ-Κολιανάκη, βρίσκεται η λεγόμενη ως σήμερα «ελιά της Όρσας». Προφορικές λαϊκές παραδόσεις συνδέουν τη συγκεκριμένη ελιά με τον λαοφιλή Πεισίστρατο, τύραννο των Αθηνών, ο οποίος διέγραψε χρέη αγροτών, μοίρασε ρίζες ελιάς για καλλιέργεια και γενικά έδωσε ώθηση στις αγροτικές δραστηριότητες. Δε χρειάζεται, όμως, να μας ενδιαφέρει, αν ο Πεισίστρατος ήρθε στη Σαλαμίνα και φύτεψε ο ίδιος την ελιά, όπως λένε οι παραδόσεις. (Μάλλον η ελιά αυτή είναι βυζαντινών χρόνων και εντάσσεται στην ελαιοπαραγωγική δραστηριότητα του Μουλκίου και της ευρύτερης περιοχής του). Αυτό που κρίνεται αναγκαίο είναι η ανάδειξη του μνημείου αυτού της φύσης, λίγη φροντίδα και μια λίθινη διαμόρφωση είναι σχεδόν ανέξοδη.

Η ελιά της Όρσας

Ένα άλλο, μνημείο της φύσης κι αυτό, βρίσκεται ανατολικά του μικρού ναού του αγ. Ιωάννη του Νηστικού στη Σπέλα. Πρόκειται για το υπεραιωνόβιο κυπαρίσσι, γνωστό στους ντόπιους με το όνομα «Τσολιάς». Φυτεύτηκε το 1871 και θεριεύτηκε αντλώντας με τις ρίζες του νερό από τη σπηλαιώδη βαραθροειδή πηγή που βρίσκεται δίπλα του και η οποία συνδέεται άμεσα με τη ζωή του χωριού κατά τους βυζαντινούς και νεότερους χρόνους. Σήμερα, όμως, ο πανύψηλος «Τσολιάς» βρίθει φυτικών καρκινωμάτων και κινδυνεύει άμεσα να ξεραθεί, αν δε γίνει ένα απλό κλάδεμα, φυσικά κατόπιν υπόδειξης γεωπόνου ή δασοπόνου.

Το υπεραιωνόβιο κυπαρίσσι

Το γ' τεύχος του περιοδικού κυκλοφόρησε στις 30 Αυγούστου 2010 και τυπώθηκε 
σε 800 αντίτυπα. Αναζητήστε τα στα βιβλιοπωλεία του νησιού χωρίς αντίτιμο.

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Βιβλιοπαρουσίαση

Ευγενίας Σοφρά – Μάθεση «Το χειρόγραφο του Παρασκευά Πάλλα 
( Η συμβολή των Σαλαμινίων στην επανάσταση του 1821)».


            Με αυτήν την ιστορική μελέτη η Ευγενία Σοφρά – Μάθεση έρχεται να υποδείξει σε όλους εμάς τους «πιστοποιημένους» ιστορικούς και εν γένει  «έγκριτους» Σαλαμινιολόγους  τον άρτιο εκείνο τρόπο παρουσίασης μιας πρωτογενούς ιστορικής πηγής όπως αυτής του χειρογράφου   του Π. Πάλλα, στο οποίο έχει καταγραφεί η συμβολή των Σαλαμίνιων στην επανάσταση του 1821.
            Ο Παρασκευάς Πάλλας (1848 –1902), γραμματέας του τότε Δήμου Σαλαμίνος, αποφασίζει  κατά την προτελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα να συνθέσει μια ιστορική μονογραφία για τους πρωτοστατούντες συμπατριώτες του και την προσφορά τους στον  Αγώνα. Οι μνήμες εξάλλου ήταν νωπές ακόμη και ο ίδιος είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια που είχε ενεργότατη δράση στην εξέγερση.
            Έτσι παρουσιάζονται επεισόδια και έμμεσοι διάλογοι αγωνιστών, που εκφράζουν τις εσωτερικές τους καταστάσεις με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον του αναγνώστη να κρατείται ζωηρό με την χρήση της λαϊκής γλώσσας της εποχής.
            Οι οπτικές και ακουστικές εικόνες κυριαρχούν στην αφήγηση τονίζοντας τις συναισθηματικές δονήσεις της μεγάλης εθνεγερσίας  και το απλοϊκό του ύφος  χαρακτηρίζεται από εκφραστική πληρότητα που τείνει προς την ουσία. Γίνεται δηλαδή άξια, καθώς μορφοποιεί  ο Π. Πάλλας αφηγηματικά με ζωντάνια και δύναμη, αναμνήσεις, εντυπώσεις και βιώματα μεγάλων στιγμών.

Παρασκευάς Πάλλας (1848 - 1902)
            Η Ευγενία Μάθεση συνοδεύει το κείμενο με διευκρινιστικές υποσημειώσεις, οι οποίες συμπληρώνουν το ιστορικό πλαίσιο της εποχής και την εικόνα της Σαλαμίνας. Το πιο σημαντικό, όμως, που προσφέρει είναι η διαλεύκανση της ύπαρξης των δύο χειρογράφων που όλοι οι ενασχολούντες με τα των Σαλαμινιακών γνωρίζαμε αλλά αγνοούσαμε ή υποθέταμε την ύπαρξη του ενός. Στη συνέχεια προχωρά στην παρουσίαση παραρτημάτων, σχετικών με την επανάσταση των Σαλαμινίων γιατί χωρίς αυτά η συμβολή τους  θα φαινόταν ελλιπής.
            Έτσι, δίνονται πληροφορίες για τις πολιορκίες της Ακρόπολης των Αθηνών για την οχύρωση της πόλης, τις τελευταίες ώρες της ζωής του Γ. Καραϊσκάκη και για πολλά άλλα ιστορικά στοιχεία.
            Ευελπιστούμε το βιβλίο να βρει την ανταπόκριση που του αρμόζει.

Π.Β.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

ΚΑΛΟ ΑΨΗΦΙΣΜΑ

Το εκλογικό σώμα

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Χωρίς παρεξήγηση..

1.Κάθε ανάρτηση του blog εκφράζει μονάχα τον αρθρογράφο της_
2.Κάθε ιστορική αναφορά που παρατίθεται στο blog εχθρεύεται τις διαδρομές του πατριωτικού σπαραγμόύ ή της υπερηφάνειας._

.
Powered By Blogger