Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Η ΜΑΤΙΕΡΑ

Μπείτε σ' ένα κήπο γεμάτο φυτά, χόρτα και άνθη. Όσο γελαστοί θέλετε. Την πιο ήπια εποχή του χρόνου. Δεν θα μπορέσετε να ρίξετε το βλέμμα σας πουθενά χωρίς ν' ανακαλύψετε κάποιο μαρτύριο. Όλα αυτά τα συγκεντρωμένα φυτικά είδη τελούν, το ένα περισσότερο, το άλλο λιγότερο, σε κατάσταση οδύνης. Εδώ, αυτό το ρόδο το καίει ο ήλιος, που του έδωσε ζωή. Ζαρώνει, μαραζώνει, μαραίνεται. Εκεί, αυτόν τον κρίνο τον απομυζά άσπλαχνα μια μέλισσα, στα σημεία του τα πιο ευαίσθητα και τα πιο ζωτικά. Για να παρασκευάσουν το γλυκό μέλι οι καλές, οι υπομονετικές, οι ενάρετες, οι φιλόπονες μέλισσες υποβάλλουν σε ανομολόγητα μαρτύρια τις πιο λεπτοκαμωμένες ίνες, κακοποιούν χωρίς έλεος τα πιο τρυφερά άνθη. Αυτό το δένδρο το λυμαίνεται μια ορδή μυρμηγκιών. Το άλλο οι κάμπιες, οι μύγες, οι γυμνοσάλιαγκες, τα κουνούπια. Αυτό εδώ με τη πληγωμένη φλούδα, το βασανίζουν ο αέρας και ο ήλιος που εισχωρούν στην πληγή του. Αυτό εκεί έχει τσακισμένο τον κορμό ή τις ρίζες. Αυτό εδώ έχει φύλλα ξεραμένα, αυτό εκεί τα άνθη του φαγωμένα, δαγκωμένα. [..] το άλφα φυτό έχει υπερβολική ζέστη, το βήτα υπερβολικό κρύο, υπερβολικό φως, υπερβολική σκιά, υπερβολική υγρασία, υπερβολική ξηρασία. [..] Μέσα σ' όλον αυτόν το κήπο δε θα βρείτε ούτε ένα φυτό σε τέλεια κατάσταση. [..] Όταν μπαίνουμε μέσα στον κήπο, το θέαμα μιας τέτοιας πλησμονής από ζωή ευφραίνει την ψυχή μας και πιστεύουμε οτι βλέπουμε εκεί την κατοικία της χαράς. Η αλήθεια όμως είναι ότι η ζωή αυτή είναι θλιμμένη και αξιολύπητη. Κάθε κήπος είναι ένα τεράστιο νοσοκομείο -χώρος πολύ πιο αξιοθρήνητος από ένα νεκροταφείο- και αν τα όντα αυτά αισθάνονται, ή αν θέλετε, αν αισθάνονταν, είναι βέβαιον οτι γι' αυτά το μη ον θα ήταν κατά πολύ προτιμότερο από το ον.

Giagomo Leopardi, Η θεωρία της Ηδονής, Eκδ. Printa

13 σχόλια:

Ροβίνα Άλμπα είπε...

Αν είχαμε αυτό το κοίταγμα του Leopardi δε θα βλέπαμε παρά μόνο τον θρίαμβο του πόνου και παντού το φάσμα του θανάτου.
Και σ' έναν άνθρωπο που τραγουδάει, σ' έναν άνθρωπο που χορεύει κάνοντας όμορφα άλματα κάπου μέσα στο σώμα του συντελείται ή έχει αρχίσει να συντελείται ένας μικρός θάνατος.Κάποιο δόντι σαπίζει, κάποια άρθρωση τρίβεται, κάποια κύτταρα κρατούν στον πυρήνα τους αρρώστιες που εν καιρώ θα εξαπολύσουν.
Όμως δεν αμφισβητώ ή μάλλον χαίρομαι το γλυκό του τραγούδι και τις χορευτικές του φιγούρες.Είναι η δυνατή πλευρά της ζωής θριαμβεύουσα έστω για περιορισμένο χρόνο, που βάζει σε δεύτερη μοίρα τη συνυπάρχουσα ή επερχόμενη φθορά.
Και τα φυτά στον κήπο έχουν σε πρώτο πλάνο τα δυνατά χρώματα και τις μεθυστικές τους μυρωδιές και δεν παραδίνονται εύκολα στις "άσπλαχνες " μέλισσες και στις "ορδές¨των μυρμηγκιών.
Ο θάνατος παντού συμφωνώ,αλλά και η αντίσταση παντού και θάλεγα κυρίαρχη γεμίζει το μάτι και δίνει ώθηση για μια ακόμα μέρα ν' αγνοήσουμε τον μαύρο χρώμα του θανάτου που κυλάει άγρια κάτω από τα πόδια μας.

Ανώνυμος είπε...

μόνο ένας από τους Βακιλικούς γνωρίζει πως αρκετές φορές πήγαινα παλιά στο νεκροταφείο.οι πραγματικοί κήποι της ζωής είναι εκεί.εκεί γίνονται οι απολογισμοί, εκει ακούσ χρώματα,εκεί ατενίζεις οσμές γνήσιες. οι κήποι των βερσαλλιών μάλλον εμετό θα μου προξενούσαν αν ποτέ τους επισκεπτόμουν. πολλα φτιασίδια για το απόλυτο τίποτα. Ουράνιος κήπος

Μαρία Α. είπε...

Θα διαφωνήσω ουράνιε κήπε.Οι πραγματικοί κήπου των ανθρώπων είναι αυτοί που περιγραφει η Ροβίνα, είναι αυτή η αντίσταση. τα νεκροταφεία είναι τόποι περισυλλογής και επανεξέτασης των πραγμάτων για πορεία ίσως πιο ουσιαστική.Αλλά φαίνεται ότι επηρεάστηκες από το όνομά σου ουράνιος κήπος και πως να πάμε κατά κεί, μέσω των νεκροταφείων.
Θα γίνει κι αυτό αλλά ας περιμένει λίγο.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητή Μαρία,δεν ήθελα ποτέ μου να μου ορίζει τη ζωή μου ένα ορθό κυπαρίσσι.πάντα πίστευα πως η ζωή αρχίζει μετά την πλάκα του τάφου.απλα εσύ βλέπεις ένα σούρουπο και μια αυγή.εγώ βλέπω μια αξημέρωτη νύχτα και αβράδιαστη μέρα. Ουράνιος κήπος

Μαρία Α είπε...

Ουράνιε κήπε,ο λογος σου ποιητικός, αλλά απόλυτα γριφώδης.Δεν κατάλβα τι εννοείς, ούτε από που βγαίνει τι βλέπω εγώ, ένα σούροπο και μια αυγή.Αν θες γίνε πιο σαφής

Ανώνυμος είπε...

Μαρία, εννοώ πως ό,τι ζει είναι θνητό και ο,τι έχει πεθάνει είναι αθάνατο Ουράνιος κήπος

Ροβίνα ΄Αλμπα είπε...

Και γω νόμιζα πως όλα τελειώνουν στον τάφο . άντε μέχρι το σκευοφυλάκιο .Τώρα μου δίνεις την προοπτική μιας επικοινωνίας με αγαπημένους...της απέναντι όχθης. Έχω παπούδες γιαγιάδες και κάτι μικρούς αδελφούς που πέθαναν πριν κλεισουν ένα χρόνο ζωής. Αυριο λοιπόν εκεί κατά τις 6 το απόγευμα που θα παω στο νεκροταφείο, γιατί κι εγώ τριγυρίζω συχνά σε τέτοιους χώρους, αύριο λοιπόν κατά τις 6 θα ζητήσω ακρόαση από του δικούς αθάνατους.

Ανώνυμος είπε...

πολύ στα νεκροταφεία συχνάζετε
πείτε μου ότι είστε και emo;

σ.

Ροβίνα Άλμπα είπε...

.....και βέβαια σε καμιά περίπτωση στο σκευοφυλάκιο...αν είναι δυνατόν...στο οστεοφυλάκιο εννοούσα.... Και... σ. είμαι κάπως μεγάλη για emo!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ έχω χρόνια να πάω σε νεκροταφείο, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να μισούμε τα λουλούδια- εμένα μ' αρέσουν πολύ κι ας μαραίνονται-διάβασα με προσοχή αυτά που γράφετε και λέω που και που να κάνετε και καμιά βόλτα στην ύπαιθρο. Κάτι μυρίζει άσχημα... ανοίξτε και καμιά πόρτα να μπει καθαρός αέρας, αυτός της άνοιξης που έρχεται, εκεί να δείτε μάχες και ξεσηκωμό. Καλά τα λες Ροβίνα Άλμπα. Ουράνιε κήπε δε μας τα λες καλά...

ΥΓ: Πάρτε το ανάποδα σας παίρνει..

Ανώνυμος είπε...

Ο Leopardi ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας.Μελέτησε αρχαίους και λατίνους συγγραφείς,ταξίδεψε πολύ και δεν έκανε ουσιώδες παρα να κλαίει τη μοίρα του εξαιτίας της εύθραυστης υγείας του. γιατί το βάλατε; Ντέντε Σολάκης

Ροβίνα Άλμπα είπε...

Γιατί είναι μια διαφορετική ματιά στη ζωή , γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν εύθραστη υγεία και διαμαρτύορνται γι' αυτό έστω κι αν η διαμαρτρία μπορεί να είναι και μια γκρίνια ή ακόμα και απόρριψη. Γιατί ο Λεοπάρντι λέει και πολλά αληθινά και ουσιαστικά πράγματα.Γιατί τα χαρούμενα πράγματα έχουν την τάση να κρατούν το πνεύμα του ανθρώπου μόνο στην επιφάνεια των πρασγμάτων και η θλίψη είναι απαραίτητη για εμβαθύνει κανείς και να νιώσει τους μη ευνοημένους, αυτούς που κουβαλούν βαριά φορτία και πένθη, γιατί ο Λεοπάρντι στα γραπτά του έχει μια ποίηση εξαιρετική, γιατί του δόθηκε κι αυτουνού του μικρού άσχημου και καμπούρη η δυνατότητα να παίξει με το μυαλό του και κάπου άν τον το έχεις προσέξει δείχνει τόση εκτίμηση στα γραπτά του που ώρες -ώρες μοιάζει με παιδί που κομπορημονεί. και τέλος...Αλήθεια γιατί τόσο αργά μια ένσταση;

Ανώνυμος είπε...

tora mpika kai toda allh fora ua ime sunepis

Χωρίς παρεξήγηση..

1.Κάθε ανάρτηση του blog εκφράζει μονάχα τον αρθρογράφο της_
2.Κάθε ιστορική αναφορά που παρατίθεται στο blog εχθρεύεται τις διαδρομές του πατριωτικού σπαραγμόύ ή της υπερηφάνειας._

.
Powered By Blogger