'Ο δρόμος της φωτιάς προς τη στάχτη' ένα πύρινο κείμενο του Β. Λάμπρου Διαβάστε το ΕΔΩ
.
2 σχόλια:
Ροβίνα Άλμπα
είπε...
" Κάθε άνθρωπος ο οποίος αγγιγμένος από μια μαγική αλήθεια, δε χωρίζει πια τη σκέψη από τη ζωή κι έτσι απομονώνεται μέσα στο περιβάλλον του γίνεται εχθρός όλων" Χέρμαν Έσσε. Είναι κάποια κείμενα, κάποιοι άνθρωποι που σου δημιουργούν ιδιαίτερη ταραχή, ιδιαίτερο φόβο. Είναι γιατί οι άνθρωποι που τα γράφουν έχουν εγκλωβιστεί στον "κήπο της Γεσθημανή" Ο κήπος της Γεσθημανή είναι η συνειδητοποίηση ότι στο τέλος μένεις πάντα μόνος. Οι αγαπημένοι σύντροφοι παραδίνουν τα κουρασμένα σώματά τους στον ύπνο, ακούς εκεί μέσα στη νύχτα το ροχαλητό τους και δεν πέρασε ούτε μια ώρα που διαβεβαιώναν πως θα μείνουν ξάγρυπνοι, μαζί σε όλη την πορεία, είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις πως τα μεγάλα πράγματα , τα αλλιώτικα, αυτά που κοιτάζουν τον κόσμο με την προοπτική της ανατροπής περνούν πάντα μέσα από τη νύχτα της Γεσθημανή. Αμφιβάλλει τότε για όλα ακόμα και για τη δική του πορεία. Και παίρνει κανείς την απόφαση. Η κατανοεί το κάθετί 'την προδοσία', το φόβο , κατανοεί και το δικό του κοίταγμα και τη δική του φλόγα και τότε περιφρονεί την ανάσταση, αποχαιρετά τους συνοδοιπόρους και χάνεται σαν σκιά γνωρίζοντας πως τώρα είναι η ώρα για άλλους δρόμους ή παραμένει για χάρη των μικρών ανθρώπων για χάρη των "προδοτών" και τους προσφέρει θυσία και τους προσφέρει ανάσταση. ' Εγώ προτιμώ τους ανάλαφρους φυγάδες. Αρκετά έχουν δοθεί για να σπάει η πλήξη του όχλου.Προτιμώ την αίσθηση που αφήνουν κάποιοι οδοιπόροι όταν περνούν δίπλα σου στους νυχτερινούς δρόμους της πόλης κι αέρας γεμίζει ταραχή και η άσφαλτος ακόμα ριγά στο πέρασμά τους. Είναι πιο ζωογόνα αυτή η αίσθηση πιο ανατρεπτική από τις καρφωμένες ημερομηνίες "σταυρώσεων" είτε κάποιοι σταυρώνονται μόνοι τους ή τους σταυρώνουν οι άλλοι εν μέσω αλλαλαγμών. Εγώ προτιμώ τους αναλάφρους φυγάδες...
Υπέροχο κείμενο, αληθινό , βαθύ , πονεμένο. Γιατί φεύγετε τέτοιοι άνθρωποι από κοντά μας; Μια μικρή ανθρώπινη παράμετρος που με συγκλόνισε. Όταν ρωτήθηκε ο πατέρας του είπε:"Γνώριζα ελάχιστα πράγματα για τη ζωή του γιού μου κι ένα απ' αυτά είναι ο θάνατός του"
1.Κάθε ανάρτηση του blog εκφράζει μονάχα τον αρθρογράφο της_ 2.Κάθε ιστορική αναφορά που παρατίθεται στο blog εχθρεύεται τις διαδρομές του πατριωτικού σπαραγμόύ ή της υπερηφάνειας._ .
2 σχόλια:
" Κάθε άνθρωπος ο οποίος αγγιγμένος από μια μαγική αλήθεια, δε χωρίζει πια τη σκέψη από τη ζωή κι έτσι απομονώνεται μέσα στο περιβάλλον του γίνεται εχθρός όλων" Χέρμαν Έσσε.
Είναι κάποια κείμενα, κάποιοι άνθρωποι που σου δημιουργούν ιδιαίτερη ταραχή, ιδιαίτερο φόβο.
Είναι γιατί οι άνθρωποι που τα γράφουν έχουν εγκλωβιστεί στον "κήπο της Γεσθημανή" Ο κήπος της Γεσθημανή είναι η συνειδητοποίηση ότι στο τέλος μένεις πάντα μόνος. Οι αγαπημένοι σύντροφοι παραδίνουν τα κουρασμένα σώματά τους στον ύπνο, ακούς εκεί μέσα στη νύχτα το ροχαλητό τους και δεν πέρασε ούτε μια ώρα που διαβεβαιώναν πως θα μείνουν ξάγρυπνοι, μαζί σε όλη την πορεία, είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις πως τα μεγάλα πράγματα , τα αλλιώτικα, αυτά που κοιτάζουν τον κόσμο με την προοπτική της ανατροπής περνούν πάντα μέσα από τη νύχτα της Γεσθημανή. Αμφιβάλλει τότε για όλα ακόμα και για τη δική του πορεία. Και παίρνει κανείς την απόφαση. Η κατανοεί το κάθετί 'την προδοσία', το φόβο , κατανοεί και το δικό του κοίταγμα και τη δική του φλόγα και τότε περιφρονεί την ανάσταση, αποχαιρετά τους συνοδοιπόρους και χάνεται σαν σκιά γνωρίζοντας πως τώρα είναι η ώρα για άλλους δρόμους ή παραμένει για χάρη των μικρών ανθρώπων για χάρη των "προδοτών" και τους προσφέρει θυσία και τους προσφέρει ανάσταση. '
Εγώ προτιμώ τους ανάλαφρους φυγάδες. Αρκετά έχουν δοθεί για να σπάει η πλήξη του όχλου.Προτιμώ την αίσθηση που αφήνουν κάποιοι οδοιπόροι όταν περνούν δίπλα σου στους νυχτερινούς δρόμους της πόλης κι αέρας γεμίζει ταραχή και η άσφαλτος ακόμα ριγά στο πέρασμά τους.
Είναι πιο ζωογόνα αυτή η αίσθηση πιο ανατρεπτική από τις καρφωμένες ημερομηνίες "σταυρώσεων" είτε κάποιοι σταυρώνονται μόνοι τους ή τους σταυρώνουν οι άλλοι εν μέσω αλλαλαγμών.
Εγώ προτιμώ τους αναλάφρους φυγάδες...
Υπέροχο κείμενο, αληθινό , βαθύ , πονεμένο. Γιατί φεύγετε τέτοιοι άνθρωποι από κοντά μας;
Μια μικρή ανθρώπινη παράμετρος που με συγκλόνισε. Όταν ρωτήθηκε ο πατέρας του είπε:"Γνώριζα ελάχιστα πράγματα για τη ζωή του γιού μου κι ένα απ' αυτά είναι ο θάνατός του"
Δημοσίευση σχολίου