ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΕΡΑΜΑΤΙΩΤΕΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΜΗΡΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΜΗΡΟΙ
Εμείς, σκόρπια άτομα, πολίτες που μεγαλώσαμε, ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε στο νησί της Σαλαμίνας αποφασίζουμε, εν πλήρη συνειδήσει, να σταθούμε αλληλέγγυοι στον δυναμικό αγώνα των ριζοσπαστικών κατοίκων του Περάματος περί αποκλεισμού της πορθμιακής γραμμής Πέραμα/Σαλαμίνα και να κάνουμε οτι περνάει απ' το χέρι μας ώστε να τον εντείνουμε.
Εμείς, που έχουμε βιώσει επί σειρά δεκαετιών τον οικονομικό και ψυχολογικό εκβιασμό από την αδίστακτη κάστα των πλοιοκτητών του νησιού, θεωρούμε χρέος μας να τον υποστηρίξουμε ελπίζοντας ταυτόχρονα πως θα αποτελέσει την έναρξη μιας ευρύτερης πολεμικής που θα στρέφεται ενάντια σε αυτούς τους συσσωρευτές ανεξέλεγκτου πλούτου. Σε αυτούς που κρατούν τους ντόπιους όμηρους, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη τους για εργασία, σπουδές, κοινωνικές επαφές κ.α.
Ο αγώνας τους μας αφορά, γιατί παρόλο που η όλη κινητοποίηση προήλθε από δημοτικές παρατάξεις, έχει τη δυναμική να τις ξεπεράσει, να πάρει μια αντι-ιεραρχική μορφή και τελικά να ενώσει κι όχι να χωρίσει τους εκμεταλλευόμενους κατοίκους ων δύο πλευρών (Σαλαμίνα - Πέραμα) ώστε και τελικά να στραφεί ενάντια στους εκμεταλλευτές τους.
Ουσιαστικά, λοιπόν, μιλάμε για έναν αγώνα ταξικό και ταυτόχρονα ακηδεμόνευτο. Τα παραδείγματα είναι επιβεβαιωτικά των απόψεων μας:
- Ποιός αρνείται το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος με τις εκάστοτε υπουργικές αποφάσεις έχουν χαρίσει στους πλοικτήτες απλόχερα προνόμια φοροαπαλλαγών καθώς και το γεγονός πως με διάφορα τεχνάσματα και πεσκέσια επιβάλλουν τις απανωτές αυξήσεις στις τιμές των ναύλων; ( τα μηνιαία έξοδα μετακίνησης ι.χ ενός εργαζόμενου φτάνουν τα 300Ευρώ)
-Ποιός αρνείται το γεγονός του δούναι και λαβείν μεταξύ κρατικών υπαλλήλων (εφοριακών, λιμενικών, αστυνομικών, και άλλων διοικητικών υπαλλήλων) παρέχοντάς τους ελεύθερη και δωρεάν επιβίβαση;
-Ποιός αρνείται το γεγονός πως οι πλοιοκτήτες πρόθυμα κάνουν παραχωρήσεις και ειδικές ρυθμίσεις σε επιχειρηματίες (βλέπε τιμολογικό καθεστώς για μεταφορά υλικών από το νταμάρι στο Μπατσί) ενώ στο λαό της Σαλαμίνας αρνούνται πεισματικά να εκδόσουν έστω και μια ελάχιστη εκπτωτική μηνιαία κάρτα;
Δηλωτική κατάσταση του πλέγματος εξουσίας στο οποίο εμπλέκεται ερήμην μας η θεωρούμενη ελίτ του νησιού, αποτελεί η θεατρινίστικη και δουλική υποστήριξη των δύο δημάρχων προς τα συμφέροντα των κοινοπραξιών. Η απόπειρά τους να σπάσουν τον αποκλεισμό του πορθμείου δηλώνει πέρα απ' τα άλλα μία ασέβεια προς το πρόσωπο των Περαματιωτών και έναν χυδαίο τοπικισμό ψηφοθηρικού τύπου που δεν μας εκφράζει.
Στην πρόφαση και στο προσωπείο του αγανακτισμένου και ταλαιπωρημένου πολίτη απαντάμε πως δεν είμαστε όμηροι των Περαματιωτών αλλά όμηροι των αφεντικών.
Όσο τολμηρό κι αν ακούγεται, ήρθε η ώρα να ανοίξει σε πρώτο επίπεδο ένα πλαίσιο διαλόγου περί της δημιουργίας μιας ναυτιλιακής εταιρίας λαϊκής βάσης, στην οποία μέτοχοι θα είναι οι ίδιοι οι ντόπιοι Σαλαμίνιοι και Περαματιώτες, ισότιμα και αντιεραρχικά. Σκοπός του εγχειρήματος δε θα αποτελεί η επιδίωξη του κέρδους αλλά η αδιαμεσολάβητη ικανοποίηση της πάγιας ανάγκης για μεταφορά των νησιωτών προς το κέντρο και το αντίθετο. Θεωρούμε πως η πρωτοβουλία αυτή θα αποτελέσει ένα μάθημα αυτοοργάνωσης και αυτοθέσμισης μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται ελεύθερη κι οργανωμένη.
Εμείς, που έχουμε βιώσει επί σειρά δεκαετιών τον οικονομικό και ψυχολογικό εκβιασμό από την αδίστακτη κάστα των πλοιοκτητών του νησιού, θεωρούμε χρέος μας να τον υποστηρίξουμε ελπίζοντας ταυτόχρονα πως θα αποτελέσει την έναρξη μιας ευρύτερης πολεμικής που θα στρέφεται ενάντια σε αυτούς τους συσσωρευτές ανεξέλεγκτου πλούτου. Σε αυτούς που κρατούν τους ντόπιους όμηρους, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη τους για εργασία, σπουδές, κοινωνικές επαφές κ.α.
Ο αγώνας τους μας αφορά, γιατί παρόλο που η όλη κινητοποίηση προήλθε από δημοτικές παρατάξεις, έχει τη δυναμική να τις ξεπεράσει, να πάρει μια αντι-ιεραρχική μορφή και τελικά να ενώσει κι όχι να χωρίσει τους εκμεταλλευόμενους κατοίκους ων δύο πλευρών (Σαλαμίνα - Πέραμα) ώστε και τελικά να στραφεί ενάντια στους εκμεταλλευτές τους.
Ουσιαστικά, λοιπόν, μιλάμε για έναν αγώνα ταξικό και ταυτόχρονα ακηδεμόνευτο. Τα παραδείγματα είναι επιβεβαιωτικά των απόψεων μας:
- Ποιός αρνείται το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος με τις εκάστοτε υπουργικές αποφάσεις έχουν χαρίσει στους πλοικτήτες απλόχερα προνόμια φοροαπαλλαγών καθώς και το γεγονός πως με διάφορα τεχνάσματα και πεσκέσια επιβάλλουν τις απανωτές αυξήσεις στις τιμές των ναύλων; ( τα μηνιαία έξοδα μετακίνησης ι.χ ενός εργαζόμενου φτάνουν τα 300Ευρώ)
-Ποιός αρνείται το γεγονός του δούναι και λαβείν μεταξύ κρατικών υπαλλήλων (εφοριακών, λιμενικών, αστυνομικών, και άλλων διοικητικών υπαλλήλων) παρέχοντάς τους ελεύθερη και δωρεάν επιβίβαση;
-Ποιός αρνείται το γεγονός πως οι πλοιοκτήτες πρόθυμα κάνουν παραχωρήσεις και ειδικές ρυθμίσεις σε επιχειρηματίες (βλέπε τιμολογικό καθεστώς για μεταφορά υλικών από το νταμάρι στο Μπατσί) ενώ στο λαό της Σαλαμίνας αρνούνται πεισματικά να εκδόσουν έστω και μια ελάχιστη εκπτωτική μηνιαία κάρτα;
Δηλωτική κατάσταση του πλέγματος εξουσίας στο οποίο εμπλέκεται ερήμην μας η θεωρούμενη ελίτ του νησιού, αποτελεί η θεατρινίστικη και δουλική υποστήριξη των δύο δημάρχων προς τα συμφέροντα των κοινοπραξιών. Η απόπειρά τους να σπάσουν τον αποκλεισμό του πορθμείου δηλώνει πέρα απ' τα άλλα μία ασέβεια προς το πρόσωπο των Περαματιωτών και έναν χυδαίο τοπικισμό ψηφοθηρικού τύπου που δεν μας εκφράζει.
Στην πρόφαση και στο προσωπείο του αγανακτισμένου και ταλαιπωρημένου πολίτη απαντάμε πως δεν είμαστε όμηροι των Περαματιωτών αλλά όμηροι των αφεντικών.
Όσο τολμηρό κι αν ακούγεται, ήρθε η ώρα να ανοίξει σε πρώτο επίπεδο ένα πλαίσιο διαλόγου περί της δημιουργίας μιας ναυτιλιακής εταιρίας λαϊκής βάσης, στην οποία μέτοχοι θα είναι οι ίδιοι οι ντόπιοι Σαλαμίνιοι και Περαματιώτες, ισότιμα και αντιεραρχικά. Σκοπός του εγχειρήματος δε θα αποτελεί η επιδίωξη του κέρδους αλλά η αδιαμεσολάβητη ικανοποίηση της πάγιας ανάγκης για μεταφορά των νησιωτών προς το κέντρο και το αντίθετο. Θεωρούμε πως η πρωτοβουλία αυτή θα αποτελέσει ένα μάθημα αυτοοργάνωσης και αυτοθέσμισης μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται ελεύθερη κι οργανωμένη.
Εμείς
4 σχόλια:
Με αφορμή το άρθρο σας παραθέτω το δικό μου σχόλιο .
Το πορθμείο Παλούκια Πέραμα είναι ίσως το μεγαλύτερο πορθμείο στο κόσμο σε μετακίνηση τροχοφόρων και πεζών.
Οι μεταφορές είναι δημόσιο αγαθό, όπως η υγεία και η παιδεία (για να μη παρεξηγούμαι δε τα λέω εγώ αυτά, έτσι θεωρούνται). Κανένας δε διανοείται να κλείσει νοσοκομεία. Όσοι όμως (αγρότες, δήμος Περάματος κτλ), έχουν βρει τη ταλαιπωρία των άλλων ή και τις οικονομικές επιπτώσεις τους ως μέσο διεκδίκησης - και δίκαιων αιτημάτων, δε το εξετάζω ακόμα αυτό- με βρίσκουν αντίθετο σε αυτή τη μορφή διεκδίκησης.
Δηλαδή αν εσείς ως "Βάκιλος" είχατε αντίθετη άποψη -έστω και δίκαια- με το δήμο Περάματος θα έπρεπε να αποκλείσετε το δήμαρχο από το δημαρχείο, ή εγώ εσάς, να πάτε σπίτι σας;
Για το συγκεκριμένο τώρα θέμα να πω τα εξής
Ο δήμος Περάματος ζητάει μερτικό από τα λεφτά που πληρώνει ο κόσμος για Σαλαμίνα, και που τώρα τα παίρνει ο ΟΛΠ. Άκουσα ότι του έδωσαν ένα ποσοστό, και ζητάει και άλλο. Καλά κάνει. Δε ζητάει όμως να καταργηθεί κάποια οικονομική επιβάρυνση στο εισητήριο, να μη πληρώνει ο κόσμος δηλαδή. Αντί για τον ΟΛΠ θέλει αυτός τα χρήματα. Διευκρινίζω, καλά κάνει και ζητάει τα λεφτά. Ένας πλούσιος δήμος μπορεί να προσφέρει στους δημότες του με χρηστή διαχείριση χίλια καλά στους δημότες του. Γιατί και ο ΟΛΠ δηλαδή που τα παίρνει τόσα χρόνια τί έκανε; Το 2004 μεγαλώσανε τη προβλήτα προς τη Σαλαμίνα 4-5 μέτρα, .... και τέλος.( και λέω το 2004 γιατί έχω την υποψία ότι πρέπει να χαρακτηρίστηκε και ως Ολυμπιακό έργο -όπως λένε και για το τσιμεντάκι στο Καματερό- και να μην έδωσε τα λεφτά ο ΟΛΠ ...)
Εννοώ πως ο καθένας θέλει τα λεφτα αυτών που πηγαινοέρχονται για δικό του λογαριασμό, και όχι τελοςπάντων για την εξυπηρέτηση ή βελτίωση των ίδιων των χρηστών της γραμμής.
Από την άλλη πλευρά τώρα στη Σαλαμίνα, πραγματικά είναι άξιο απορίας το τί γίνονται τα εισπρατόμενα χρήματα, και τι είδους υποδομές σκέφτονται να κάνουν - αν σκέφτηκαν ποτέ κάτι... Έχουμε τόσο μεγάλα σκάφη πια που δε χωράνε - πιστεύω με ασφάλεια 100%- σε καμμία από τις υπάρχουσες λιμενικές υποδομές ( Σκέρλος, Καματερό - αβαθή νερά) και αν τυχόν γίνουν σωστές λιμενικές υποδομές τί επίπτωση θα έχουν στο περιβάλλον και στο τοπίο, και για πόσα σκάφη να εξυπηρετούν αυτές, τη στιγμή που μέσα σε 20 χρόνια τα σκάφη 3πλασιάστηκαν σε διαστάσεις και αριθμό, ενώ πιστεύω το ίδιο έγινε και ο αριθμός αυτών που μπαίνουν στη Σαλαμίνα... και ο ρυθμός αύξησης, από όσο βλέπω, χωρίς να έχω στοιχεία, να είναι αμείωτος, τόσο σε σκάφη όσο και σε κόσμο.
Οι δήμοι τώρα Αμπελακίων και Σαλαμίνας δε κάνουν τίποτα, γιατί κακά τα ψέμματα πολύ από τους ψηφισμένους από εμάς δημοτικούς σύμβουλους είναι και μέτοχοι στα φέρυ...
Το θέμα του εισητηρίου τώρα, ένα είδος προπληρωμένης μηνιαιάς κάρτας για 20 πχ διαδρομές μετ'επιστροφής ,με κάποια έκπτωση στο σύνολο θα ήταν νομίζω λύση.
Θα διευκόλυνε πρώτα τις Κοινοπραξίες να προ-εισπράτουν ρευστό χρήμα. Θα βελτίωνε την εικόνα τους προς τους, εργαζόμενους. Θα διευκόλυνε τη ταχύτερη επιβίβαση τις ώρες αιχμής του κόσμου.
Παρόλα αυτά αγαπητοί, η λύση νομίζω ότι είναι η γέφυρα και υποδομές ( δρόμοι, πάρκινγκ κτλ ) που πρέπει να συνοδεύσουν ένα τέτοιο έργο. Αφήστε τις δικαιολογίες ότι "..δεν είναι καλά τα χώματα, και για αυτό δε κάνουνε γέφυρα". Την ανάπτυξη και την εξέλιξη δε μπορούμε να τις σταματήσουμε ( ο κόσμος όλο και έρχεται πιο πολύς). Πρέπει να οργανωθούμε όμως και να αντιμετωπίσουμε όσο γίνεται τις συνέπειες με ορίζοντα το μακρυνό μέλλον με σεβασμό στο περιβάλλον και διαφύλαξη του νησιού είτε από τη "φερυμποτοποίηση" είτε από μία γέφυρα χωρίς υποδομές και οργάνωση.
Μακάρι οι "δήμοι" να πάλευαν για κάτι όμορφο και πράσινο.
Για την εταιρεία λαϊκής βάσης επιτέψτε μου να πω ότι ένα ποσό των 4-5 εκατ. ευρώ που χρειάζεται ένα φέρυ αυτή τη στιγμή, μόνο από σοβαρούς επιχειρηματίες με ίδιο συμφέρον θα έβλεπα να είναι δυνατό, ή παράγοντες όπως μοναστήρια, και δήμοι με αμφίβολη όμως κατάληξη μια και ότι δημόσιο έχει ταυτιστεί πλέον και με κακοδιαχείρηση και έλλειψη γνώσης και ταχύτητας που απαιτούν τέτοιες επενδύσεις.
Όσο για τη διεκδίκηση φθηνού εισητηρίου, ή και έλεγχο των χρημάτων των επιβατών από τους όποιους τα εισπράτουν, νομίζω πως μόνο ένας δικηγόρος, νέος και ρομαντικός, με υπομονή, και την υποστήριξη και άλλων σιγά σιγά, θα μπορούσε να κάνει κάτι στην Ε.Ε πια, γιατί το ελληνικό κράτος δεν εξυπηρετεί γενικώς....
Πλατέτσι, κατσούμπλα, πι-ρο-σκί,
θα πάμε Σαλαμίνα με jet-ski!
Μετά την ευτυχή κατάληξη για το δήμο Περάματος του αποκλεισμού του πορθμείου και σε συνέχεια του πρώτου σχολίου μου θα ήθελα να προσθέσω τα εξής
Ο κος Γλύκας τα κατάφερε και πρέπει να του πούμε "μπράβο". Θα παίρνει το 50% των παρακρατηθέντων, ως αντιστάθμισμα για την "όχληση" που προκαλούν οι επιβάτες και οχήματα στο δήμο, εξασφαλίζοντας ένα γενναίο έσοδο για το δήμο σε καιρούς χαλεπούς, πήρε χώρο για γηροκομείο, και νομίζω θα "αφήσει κάπως" να κάνει κι άλλο προβλήτα ο ΟΛΠ. Ο κος Γλύκας είναι δικηγόρος και πολιτικός, ένας πολύ καλός συνδιασμός για κάποιον που θέλει να χειρίζεται τα δημόσια πράγματα, ένας συνδιασμός ανθρώπου που λείπει από τη Σαλαμίνα.
Οι Σαλαμίνιοι τώρα
Το κενό το άφησα επίτηδες, για να φανεί και οπτικά στην οθόνη μας, το ... κενό.
Δε γνωρίζω αν οι δήμοι διεκδικούν κάτι, ή παίρνουν κάτι.
Προσθέτω σε αυτά για τα των φέρυ, τη Ψυττάλεια, και γιατί όχι και τη Ρεβυθούσα και το έγκλημα που γίνεται στη Κυνοσούρα από ΟΛΠ και άλλους.
-1. Κατάρχήν γιγαντώθηκε ένα ακόμα ναυπηγείο. ( το βλέπουμε όλοι μπροστά μας. Κανένας κάτοικος, δημόσιος άντρας δεν είδα να κάνει κάτι).
-2. Στη συνέχεια να πω για τη Κυνοσούρα, εκεί που δένουν τα καράβια δηλαδή, - περιοχή ΟΛΠ- ότι υπάρχει ο ενός μοναδικού ιδιώτη πλοίο-διαχωρηστήρας που παίρνει από τα γκαζάδικα τα εναπομείναντα πετρέλαια και βρωμόνερα. Αν για κάποιο λόγο γίνει κάποιο περιβαλλοντικό ατύχημα ( μεγάλη διαροή, βούλιαγμα του πλοίου κτλ) όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τί θα γίνει στη θάλασσα και η ευρύτερη περιοχή. Γιατί ατύχημα με ανθρώπινο θύμα έγινε πριν από μερικά χρόνια, αν θυμόσαστε ήταν ένα πλοίο παραμορφωμένο στη μέση από την έκρηξη ( έμεινε εκεί για αρκετά χρόνια), - και ο ίδιος ιδιώτης ξαναπήρε τη δουλειά και έφερε και πιο μεγάλης χωρητικότητας πλοίο, αυτό που έχουμε τώρα δηλαδή.
3. Τα πρυμνοδετημένα στη Κυνοσούρα πλοία εκτελούν εργασίες αμμοβολής και χρωματισμού. Και στις δύο περιπτώσεις κατά τις εργασίες σηκώνονται νέφη των υλικών που διασκορπίζονται στον αέρα, όσα δεν τα εισπνεύσουμε κάθονται στο χώμα - όπου τα πήγε ο αέρας- και τα πιο πολλά ξαναπέφτουν στη θάλασσα δημιουργώντας ένα χημικό βυθό πλούσιο σε καρκινογόνα υλικά που τρώνε τα ψαράκια μας. Και δεν πρόκειται για σχήμα λόγου, γιατί ο κόλπος της Ελευσίνας και το πέρασμα εκεί είναι από ότι λένε οι ντόπιοι στη διαδρομή που κάνουν τσιπούρες και άλλα "καλά" ψάρια αφού γεννήσουν και μεγαλώσουν για την ανοιχτή θάλλασσα. Μπορεί να έχετε παρατηρήσει κάποιες εποχές πολλούς να ψαρεύουν στη "μύτη" στη Κυνοσούρα, και δεκάδες ψαρόβαρκες γύρω από τη Ψυττάλεια και στη μπούκα του λιμανιού...
Τα χρώματα των πλοίων να τονίσω ότι δεν έχουν καμμία σχέση με τα χρώματα που βάφουμε τα σπίτια μας. Ένας χημικός ίσως μπορεί να τα επιβεβαιώσει, ένας απλός άνθρωπος αν δει τι γράφουν τα δοχεία και πως είναι ντυμένοι αυτοί που τα δουλεύουν.
-4. Ψυττάλεια. Η επιβάρυνση στην ατμόσφαιρα μέχρι πρότεινος αλλά και η κατάσταση του βυθού - πολλά φύκια, άρα ευτροφία, άρα το "ευγενές φορτίο" δεν γίνεται ακριβώς νεράκι... δημιουργούν πολλές υποψίες για την αποτελεσματικότητα του εργοστασίου.
Όλα τα παραπάνω 1,2,3 και 4 μπορείτε να τα δείτε να τα μυρίσετε και ίσως μή θέλοντας και να φάτε παίρνοντας το περίφημο κατευθείαν από Παλούκια για Πειραιά, που και αυτό, εδώ και σαράντα χρόνια κάνει την διαδρομή σε 40-45 λεπτά ακούνητα. Είτε Μαργαρίτα πάρεις, είτε Μπρούφα πάρεις το ίδιο είναι .45 λεπτά....
Όλα τα παραπάνω μπορούν να αποτελέσουν λόγους για να μπει ο Δήμος και να διεκδικήσει έλεγχο στη ποιότητα λειτουργίας, απόμάκρυνση κάποιων, αντισταθμιστικά οφέλη για κάποια άλλα.
Ολοκληρώνω τη σκέψη μου γράφοντας για δύο ακόμη παράγοντές που συντελούν σε αυτή την ιδιότυπη "omerta" των κατοίκων και των Δήμων του νησιού για τα φέρυ κυρίως, αλλά για τα άλλα προβλήματα που ανέφερα.
Νομίζω πως με επιεικείς υπολογισμούς από τα φέρυ και τα καραβάκια, τα ναυπηγεία και εφοδιαστικά τους επαγγέλματα ζουν αξιοπρεπώς τουλάχιστον 500-600 οικογένειες, 1000-1200 άνθρωποι. Περίπου ένας ή δύο στους 30 μόνιμους κάτοικους δηλαδή. Πολιτικό κόμμα, δημοτικό συμβούλιο, σύλλογος, οργάνωση ή σχήμα που να μην έχει και κάποιον που να "τρώει ψωμί" από αυτά, δύσκολο να βρεθεί. Πως να έρθει λοιπόν "μπροστά" το θέμα "γέφυρα" , κλείσιμο ναυπηγείου, μείωση ναύλου, κτλ; Κάποια στιγμή όμως πρέπει να δούμε και αυτούς που πηγαινοέρχονται και είναι εκαντοντάδες χιλιάδες, και που συνεχώς αυξάνονται. Μια λύση σε ορισμένο χρονικό ορίζοντα, - πχ σε 15 χρόνια να σταματήσουν τα φέρυ, τα 5 τελευταία να ξεκινήσει γέφυρα και υποδομές με κοινοπραξία ιδιωτών επενδυτών και δήμων, ή μόνο κράτους, ή δήμων και κράτους κτλ- θα μπορούσε να φέρει μικρότερη αναταραχή στους εργαζόμενους και κάποιο φως βελτίωσης για τους μετακινούμενους.
Άλλος ένας λόγος νομίζω έχει να κάνει με τη νοοτροπία των κατοίκων που είμαστε συντηρητικοί, που μεγαλώσαμε με τη νουθεσία ότι αυτος που αντιδρά ή διεκδικεί είναι κακός, ανατρεπτικός, ότι "θα σε πούνε κομμουνιστή άμα φωνάζεις", "άστα έτσι, μη τα πειράζεις.." κτλ
Δεν είναι τυχαίο ότι τα θέματα για το φέρυ ανακινούνται κυρίως από μη Σαλαμίνιους κατοίκους. Ούτε μεγάλωσαν συντηρητικά ούτε έχουν συγγενείς στα φέρυ..
Σκέψεις τώρα ότι θα γίνουμε Δραπετσώνα [οπως διάβασα κάπου] άμα γίνει γέφυρα, σύντομα να αντικρούσω ως εξής.
Τα σπίτια που χτίζουμε, τα δέντρα που κόβουμε, οι δρόμοι που έχουμε, τα σχολεία που πάμε, τα νοσοκομεία που γιατρευόμαστε, τα έργα που βλέπουμε στη tv, και τα περιοδικά και βιβλία που διαβάζουμε μας καθρεφτίζουν, και μας κάνουν Δραπετσώνα ή Εκάλη, αν θέλετε τέτοιους διαχωρισμούς.
Αν περιφρουρήσουμε τα δάση της Σαλαμίνας, - και δε τα κόψουμε/ κάψουμε- αν δεν προστατέψουμε τη θάλλασσα, και όχι μόνο από τη ρύπανση, αλλά και από την υπεραλίευση, - άλλο ένα έγκλημα που συντελείται στη Σαλαμίνα -, αν δεν αποκτήσουμε κουλτούρα για να προστατέψουμε αυτό που έχουμε, με γέφυρα ή χωρίς, καταστρέφουμε μια χαρά.
( επειδη στη προσπάθεια να διορθώσω το κείμενο, το δημοσίευσα κατά λάθος, συνεχίζω εδώ).
Το οικιστικό και οι όροι δόμησης επίσης είναι κάτι που πρέπει να επιληφθούμε οι κάτοικοι και να προστατέψουμε το νησί. Ένας σαφής προσανατολισμός σε πιο ήπιες μορφές δόμησης και ο περιορισμός της είναι μέτρα που μπορούν να θωρακίσουν το νησί από άλλο - δεύτερο -ανεξέλεκτο οικιστικό βιασμό.
Δε γίνεται να μη θέλουμε κόσμο και να πουλάμε οικόπεδα, ούτε να χτίζουμε πολυκατοικίες τύπου εργατικές, να κλέβουν στους ορόφους οι εργολάβοι, και από την άλλη να λέμε ότι δε θέλουμε γέφυρα επειδή θα έρθει πολύς κόσμος και θα γίνουμε Δραπετσώνα. Αφού φτιάχνουμε τα διαμερίσματα, - και μάλιστα άσχημα- κάπιοι θα έρθουν να μείνουν σ'αυτά.
Και αν το δούμε και εμπορικά, η Σαλαμίνα θα εξακολουθήσει νομίζω να είναι δυσπρόσιτη ακόμα και με τη γέφυρα, γιατί αντί για τα φέρρυ, τη ζήτηση θα περιορίζει η αύξηση της τιμής της γης που νομίζω θα αυξηθεί πάρα πολύ. Νομίζω ότι με τη γέφυρα θα αυξηθεί ο τουρισμός , έστω του Σ/Κ, και από την άλλη θα απογειωθεί και η οικονομία του νησιού και θα γίνει πιο ανταγωνιστική και πιο ωφέλιμη για τους κατοίκους της. Να επισημάνω εδώ την εκμετάλευση από ορισμένους κλάδους επαγγελματιών των Σαλαμίνιων καταναλωτών όπως. Έχουμε πιο ακριβή βενζίνη - πρόσχημα τα φέρρυ-. Κλέβουν στη πλεοψηφία τους οι βενζινάδες στο πετρέλαιο που παραδίδουν στα σπίτια και ξέρουν ότι δε μπορούμε να καλέσουμε από εταιρεία μικρό βυτίο , γιατί φυσικά εμείς πρέπει να πληρώσουμε ναύλα... Τα υλικά οικοδομής. Τσιμεντόλιθοι, τούβλα, άμμος και μονωτικό Dow, 99% έχουν όλες οι μάντρες την ίδια ανώτατη λιανική και αδιαπραγματεύσιμη τιμή. Όχι όμως στο Πειραιά.. Για ποιο ανταγωνισμό μιλάμε;; Μήπως κάπιοι μας εκμεταλεύονται και τυχαίνει να έχουν και βενζινάδικα και φέρρυ και φυσικά δε θέλουν και γέφυρα γιατί θα αλλάξει η δικιά τους οικονομική κατάσταση;
Αν στη Σαλαμίνα υπάρξουν δρόμοι, πάρκινγκ, αραιή περιορισμένη δόμηση, διαφύλαξη των δημόσιων χώρων των δασών και της θάλασσας, να έρθει κόσμος. Τώρα οι άνθρωποι έρχονται με γιγάντια φέρυ που δε χωράνε πουθενά, παρκάρουν όπου βρουν, αγοράζουν φτηνά διαμερίσματα, πετάνε τα σκουπίδια έξω από το κάδο, και ψαρεύουν μέχρι και την άμμο. Αυτούς νομίζετε τους σταματάει το φέρυ. Μπροστά μας είναι κάθε μέρα.
Δε μπορούμε να απαγορεύσουμε σε κανέναν την είσοδο .
Όλοι μας πρέπει να κάνουμε τη ζωή μας στο νησί ποιοτικότερη και να διαφυλάξουμε το φυσικό πλούτο και την ομορφιά του και αυτό να το μεταδώσουμε σε όποιον έρχεται.
Αυτό που συμβαίνει όμως - και γενικότερα ίσως στην ελληνική κοινωνία - είναι ότι επειδή φοβόμαστε το κόστος μιας απόφασης αλλαγής ( πχ γέφυρα), να αποδεχόμαστε μικρές και αργές αλλαγές ( περισότερος κόσμος, όλο και πιο πολλά και πιο μεγάλα φέρρυ ), που στο βάθος και μάκρος του χρόνου αποδεικνύονται πολύ χειρότερες και προκαλούν τρομακτικότερες αλλαγές που γίνονται όλο και πιο δύσκολα να αλλάξουν, από ότι μία λύση ξεκάθαρη...
Κλείνω με τη σκέψη ότι από τη στιγμή που συνειδητοποιούμε ένα κακό, και βλέπουμε και το πόσο μεγάλο είναι, το μεγαλύτερο λάθος είναι να πιστέψουμε ότι το κακό συντελέστηκε και να μη κάνουμε κάτι και εμείς ...
ΥΓ.
-Είμαι μακριά από κόμματα και πολιτικούς.
-Συγνώμη για τα όποια ορθογραφικά/συντακτικά λάθη
Δημοσίευση σχολίου