Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

...KAI ΠΑΛΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Και να , μέρες πού είναι, ναι , κυρίεψαν το μυαλό μου περίεργες συσχετίσεις, κάπως μπερδεμένες είναι αλήθεια , όσον αφορά τη χρονική στιγμή αλλά πάντα μου αρέσει να ανακατεύω τον χρόνο και να πιάνω τα γεγονότα ανάποδα .
Κι αρχίζω από τη σφαγή των νηπίων και ακούω τους γοερούς θρήνους των μανάδων και δεν ξέρω αν ποτέ παρηγορήθηκαν αυτές οι μανάδες και δεν ξέρω αν ποτέ , όταν δούλευε στο ξυλουργείο του πατέρα του , ο Εμμανουήλ υπέφερε από τύψεις γι’ αυτήν σφαγή…Και λέω ..να γιατί το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν πάντα στημένο πάνω στο θρήνο των γουρουνιών που σφάζονταν τις παραμονές των Χριστουγέννων, τουλάχιστον στα ελληνικά χωριά, να γιατί ήταν και είναι τόσο αιματηρή η γήινη πλευρά αυτής της γιορτής. Ανίερες μου φαίνονται οι σκέψεις μου και λίγο με φοβίζουν.. αλλά συνεχίζω…Κι έρχομαι τώρα στις μέρες μας και παρακολουθώ την σύνοδο στην Κοπεγχάγη.. και λέω τώρα πια τα εγκλήματα γίνονται επιμελώς ήσυχα και καμουφλαρισμένα στα σφαγεία των παρασκηνίων τώρα οι Ηρώδες δεν φανερώνουν τις προθέσεις τους, τις καλύπτουν με λόγια ευγενικά, βάζουν ανάμεσά τους και κάποιους να λένε, ντροπή δεν σκέφτεστε το μέλλον του πλανήτη, το μέλλον των παιδιών μας, έτσι για να νιώσουν και οι θεατές πως τέλος πάντων τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους κι αυτοί ικανοποιημένοι σχεδιάζουν με κάθε λεπτομέρεια τη σφαγή των νηπίων του ανθρώπινου γένους. Κι ακόμα δίνεται το περιθώριο , έτσι για να έχει η νίκη τους μεγαλύτερο ενδιαφέρον , δίνεται το περιθώριο σε μερικές χιλιάδες ανθρώπων να στέκονται προσηλωμένοι μπροστά στους υπολογιστές τους και να υπογράφουν με πάθος κείμενα διαμαρτυρίας ..Όχι δε θα τους αφήσουμε να καταστρέψουν το σπίτι μας, τη γη μας που τόσο αγαπάμε και εξαντλείται όλη η οργή τους καθώς ο έντονος ήχος των πλήκτρων του κομπιούτερ, γιατί ναι είναι επαναστατημένοι, πληκτρολογεί το όνομά τους .
Και μετά έρχεται στο μυαλό μου ένας από τους πιο συγκινητικούς ύμνους. Μιλάει ο Χριστός στους μαθητές τους.
Μυσταγωγών σου κύριε τους μαθητάς εδίδασκες λέγων,
Ω φίλοι οράτε μηδείς υμάς χωρίσει φόβος ει γαρ πάσχω αλλ’ υπέρ του κόσμου. Μη ουν σκανδαλίζεστε εν εμοί (………..) ει ουν υμείς φίλοι μου εστέ (….)μείνατε έν εμοί ίνα βότρυν φέρητε..
Και φέρνω στο μυαλό μου τις λίγες χιλιάδες κόσμου που βγήκαν στους δρόμους , που φώναξαν , αλλά οι στρατιώτες εύκολα μπαίνουν τώρα στον σκοτεινό όρος των Ελαιών δεν χρειάζονται Ιούδα και οδηγούν αυτούς που ακόμα περπατούν στους δρόμους, που ακόμα φωνάζουν, που ακόμα διεκδικούν, εύκολα τους οδηγούν στις φυλακές αυτούς « τους φίλους».
Και μετά στους τρομαχτικά άδειους κεντρικούς δρόμους όλων των μεγαλουπόλεων του κόσμου αναβοσβήνουν τα λαμπιόνια τα χρωματιστά ακούγονται τα χαρούμενα χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια…αλλά εγώ είμαι πάντα στους μικρούς παράδρομους κι ακούω αυτό το υπέροχο,
Ω φίλοι κανένας φόβος μη μας χωρίσει…μην σκανδαλιστείτε που θα με δείτε αδύναμο…μείνετε μαζί μου …γιατί εσείς θα φέρετε στον κόσμο το κρασί από τα αμπέλια της ζωής…

Καλά Χριστούγεννα.

Αθηνά Τσάκαλου

4 σχόλια:

Ροβίνα Άλμπα είπε...

Ε και να γινόταν να το πάμε λίγο πιο πέρα.Αν δεν υπήρχε η εμπορική πλευρά των ημερών αυτών νομίζω πως όλα θα είχαν τελειώσει.Αν δεν υπήρχαν τα κτίρια των εκκλησιών γιατί η πραγματική 'εκκλησία' του χριστού μου φαίνεται πως βρίσκεται πια αναμεσά μας, αν δεν υπήρχαν οι μαυροφορεμένοι υπάληλλοι αυτης της εκκλησίας τότε όλα θα είχαν τελειώσει ή όλα θα είχαν αλλάξει.ίσως πραγματικά να σήμαινε κάτι η γέννηση του χριστού ,γιατί κάπου έχει κολλήσει στο μυαλό μου εκείνη φράση του Ντοστογιέφσκι 'Ακόμα κι αν η αλήθεια δεν ήταν με το μέρος του χριστού έγώ πάλι θα ήμουν με το χριστό" Αλλά τώρα μου φαίνεται πως το μόνο που μας μένει είναι η σιωπή.αλλά κι αυτό θάνατο μυρίζει και παρακμή.Ε εσείς από το Β. μ 'ακούτε;

Σταύρος από Πέρανι είπε...

Ποιός νοιάζεται για τις μανάδες, ποιός νοιάζεται για τα νήπια...Το θέμα είναι να στρώνουμε δρόμους έστω και με το αίμα γι' αυτούς που γρήγορα θα γίνουν οχήματα στα χέρια των λίγων για την 'ασκηση κάθε είδους εξουσίας, καταπίεσης ,αγελοποίησής μας. Αφού το έχουμε αποδείξει εμείς οι άνθρωποι οι πολλοί.Είμαστε εδώ για να μας κυβερνούν.Και τα καταφέρνουν πολύ καλά.

Ορέστης είπε...

Πολύ πολύπλοκα τα κάνετε παιδιά. Για να γιορτάσετε δεν έχετε παρά να αφεθείτε. Μα θα μου πείτε σε τι να αφεθούμε και θα μου αρχίσετε πάλι τις αλήθειες.Ε λοιπόν έτσι δε θα γιορτάσετε ποτέ γιατί οι γιορτές αν δεν έχουν άρωμα παραμυθιού δεν μπορούν να γιορταστούν. Αφεθείτε κι εσείς στο αστέρι που οδήγησε τους μάγους, στη φάτνη και κυρίως στην σκάλα εξ' ουρανού όπου άγγελοι ανεβοκατέβαιναν ψέλνοντας Μην είσαστε μόνο στην άρνηση εκτός κι άν ήρθε ο καιρός να γίνει να γεννηθεί κάτι καινούργιο.Ήρθε;

Μαρία είπε...

Τι Τόκιο, τι Κοπεγχάγη. Δεν το έχετε καταλάβει πως είμαστε είδος αυτοκτονικό και ως τέτοιο βαδίζουμε σταθερά σ' αυτούς τους λαμπρούς δρόμους.Περιμένετε λίγο ακόμα.

η αρχειοθήκη μας

Χωρίς παρεξήγηση..

1.Κάθε ανάρτηση του blog εκφράζει μονάχα τον αρθρογράφο της_
2.Κάθε ιστορική αναφορά που παρατίθεται στο blog εχθρεύεται τις διαδρομές του πατριωτικού σπαραγμόύ ή της υπερηφάνειας._

.
Powered By Blogger