Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Σαμποτάζ σε φάρμα και απελευθέρωση ελαφιών στην Ισπανία

Το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF) ανέλαβε την ευθύνη για την απελευθέρωση 50 ελαφιών από φάρμα της εταιρείας Venison Deer (http://www.venisondeer.com) στο Μαρουγκάν, στη Σεγκόβια.

Μεταξύ άλλων αναφέρουν στην ανάληψη ευθύνης:

“Τη νύχτα της 30ης Οκτωβρίου πήγαμε στην πόλη Μαρουγκάν για να ξαναδώσουμε την ελευθερία στα ελάφια από τα οποία ο επιχειρηματίας Javier Martinhad την είχε στερήσει. Για πάνω από 3 ώρες κόψαμε το συρματόπλεγμα, και σαμποτάραμε ένα όχημα παντός εδάφους και την ηλεκτρική γεννήτρια. Αφού ξηλώσαμε παραπάνω από το μισό φράχτη, οδηγήσαμε τα ελάφια στην απόδραση. Ξέρουμε ότι τουλάχιστον 50 κατάφεραν να ξαναπάρουν την ελευθερία τους και μέχρι το πρωί πολλά περισσότερα θα καταλάβαιναν ότι δεν υπήρχε φράχτης. Πάντως, αν έμειναν κι άλλα μέσα, θα ξαναεπιστρέψουμε.

Η απελευθέρωση αυτή έγινε στα πλαίσια των δράσεων στη μνήμη του συντρόφου Μπάρι Χορν, που έδωσε τη ζωή του στις 5 Νοεμβρίου 2001 κατά τη διάρκεις απεργίας πείνας για την απελευθέρωση των ζώων.”

από εδώ


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τώρα τελευταία τα ελάφια έχουν βρεθεί πολλές φορές μπροστά μου, όχι κάτω από ευχάριστες συνθήκες, τα βλέπω να πληγώνονται αμέτρητες φορές από την ανθρώπινη απληστία η οποία σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει σε σημεία ακραία. Πριν λίγες μέρες μικρή δημοσιότητα πήρε η τύφλωση σπάνιων ελαφιών στις δασικές περιοχές της ρόδου, από αμέλεια του ανθρώπου φυσικά, και που πεθαίνουν επειδή καθώς τρέχουν τυφλά στο δάσος τραυματίζονται θανάσιμα ή βγαίνουν στους δρόμους και σκοτώνονται από αυτοκίνητα. Αυτό είναι το λιγότερο αν σκεφτείς πόσα σκοτώνονται κάθε μέρα για να εξυπηρετήσουν τον καλό κυνηγό, το στόλισμα ενός τοίχου, το πιάτο ενός καλού εστιατορίου… Στην τηλεόραση είδα ν’ ακρωτηριάζονται χιλιάδες ελάφια σε ένα ντοκιμαντέρ. Δεν θυμάμαι τώρα σε ποιο σημείο του πλανήτη καρποφορεί αυτό το έγκλημα από πρόθεση, πάντως τα κέρατά τους πωλούνται πανάκριβα σε αγοραστές που καταφθάνουν εκεί με αεροπλάνα από όλο τον κόσμο για να διαλέξουν τα καλύτερα. Όχι, δεν τα σκοτώνουν, αλλά τα αφήνουν να πεθάνουν από αιμορραγία αφού τους έχουν κόψει τα κέρατα με πριόνια χωρίς αναισθησία, κρατώντας τα τέσσερις άντρες μαζί για να μην μπορούν να αντιδράσουν στον πόνο και κλείνοντας τους τα μάτια για να μη φοβούνται λέει και τραυματιστούν περισσότερο ή πάθουν καρδιακή προσβολή κατά τη στιγμή της βίας. Οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά στεναχωριούνται όταν ένα ελάφι με δώδεκα διακλαδώσεις στα κέρατά του πεθαίνει από αιμορραγία ή γιατί δεν άντεξε η καρδιά του. Η επιλογή των ελαφιών γίνεται από καβαλάρηδες που τα μαντρώνουν, όπως οι cowboys στην άγρια δύση έκαναν με τα άγρια άλογα. Κάποια τυχερά τη γλιτώνουν γιατί δεν έχουν όμορφα και μεγάλα κέρατα. Μόλις τους τα κόψουν, τα αφήνουν ελεύθερα για να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον ώστε να αναπτυχθούν ξανά. Εκείνα, τρομοκρατημένα και αιμόφυρτα, τρέχουν μέσα σε διαδρόμους τεχνητούς που οδηγούν στο δάσος. Κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία. Μερικά από αυτά πεθαίνουν, τα περισσότερα όμως δυστυχώς τα καταφέρνουν για ν’ ακρωτηριαστούν ξανά και ξανά. Κι όμως σήμερα το μεσημέρι διάβασα τις σκέψεις κάποιου άντρα που έζησε στο βλέμμα ενός ελαφιού την ελευθερία της ύπαρξής του και μέτρησε τα πράγματα ανάποδα, δηλαδή από σωστή σκοπιά τολμώ να πω. Ειρωνεία μου μοιάζει. Μπάρι χόρν λυπάμαι που σ' απογοητεύσαμε.

cto

Χωρίς παρεξήγηση..

1.Κάθε ανάρτηση του blog εκφράζει μονάχα τον αρθρογράφο της_
2.Κάθε ιστορική αναφορά που παρατίθεται στο blog εχθρεύεται τις διαδρομές του πατριωτικού σπαραγμόύ ή της υπερηφάνειας._

.
Powered By Blogger