Έκανα τη σκέψη:Μάταιη αυτή η ανταρσία, μάταιος αυτός ο χαλασμός. Γρήγορα θα έρθουν μέρες σιωπής, μέρες ερήμου. Αλλά...Όχι, δεν είναι έτσι. Η ανταρσία των ανθρώπων είναι πηγή ευφυίας.Γ ια λίγο το αίμα μας αποκτά ιδιότητες ηρωικές, γινόμαστε περήφανοι πολεμιστές, διεκδικούμε τα πάντα "θέλουμε τα δάση να είναι χρυσά για μας". Υψώνεται η σκιά μας πάνω από τις Μητροπόλεις και φοβίζει πιο πολύ εκείνους που κρύβονται μέσα στα σπίτια τους. Και φουντώνει για λίγο μέσα μας , όσο διαρκούν οι πολεμικοί κρότοι, οι φωτιές και οι καπνοί, η ελπίδα πως ναι...μπορεί τώρα να βρισκόμαστε πάλι στα πρόθυρα μιας νέας προμηθεϊκής εποχής...
Κι ας έρθει μετά ήσυχα ο χειμώνας κι ας ανθίσει και πάλι η άνοιξη, κάτι δε θα είναι όπως παλιά.Μια σπίθα θα μείνει μέσα στις ψυχές των εξεγερμένων, αυτών που έτρεξαν στους δρόμους, ένα βίωμα που θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή.Κι από γενιά σε γενιά μπορεί η σπίθα να μεγαλώνει. Κι εκεί που πιστεύουν πως όλα βαδίζουν κατα το πρόγραμμά τους, να τους διαφεύγει η ροή του μυστικού, εσωτερικού ποταμού..
Ίσως... Να έρθει ο καιρός της γόνιμης πλημμύρας.
Κι ας έρθει μετά ήσυχα ο χειμώνας κι ας ανθίσει και πάλι η άνοιξη, κάτι δε θα είναι όπως παλιά.Μια σπίθα θα μείνει μέσα στις ψυχές των εξεγερμένων, αυτών που έτρεξαν στους δρόμους, ένα βίωμα που θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή.Κι από γενιά σε γενιά μπορεί η σπίθα να μεγαλώνει. Κι εκεί που πιστεύουν πως όλα βαδίζουν κατα το πρόγραμμά τους, να τους διαφεύγει η ροή του μυστικού, εσωτερικού ποταμού..
Ίσως... Να έρθει ο καιρός της γόνιμης πλημμύρας.
Aθηνά
2 σχόλια:
Κι ένα σχόλιο σχετικά με επαναστάτες και "αγίους"
....Και ξαφνικά κάποιες φωνές, κάποιοι άνθρωποι ενσκήπτουν ".... ως λεηλάτες εν μεσημβρία και επιφέρουν....εξαίφνης ταραχάς και τρόμους"
Πάντα βλέπω θετικά το ρόλο τέτοιων υπάρξεων όχι μόνο στο χώρο των 'αγίων" αλλά και στο χώρο των επαναστατών.
Είναι ο καλύτερος τρόπος να ανατρέπεται απότομα η τάξη του μυαλού μας και της καρδιάς μας.
Λόγια και στάσεις ζωής σαν μικροί τυφώνες στροβιλίζονται στην ασήμαντη καθημερινότητά μας και παίρνουν μαζί τους τα μέτρα και τα σταθμά.
Άνθρωποι μοιραίοι, ηρωικές ψυχές που αγάπησαν πολύ τη φωτεινή πλευρά του ανθρώπου...Που γνώρισαν όλη τη σκοτεινότητα και τον πόνο...και αγάπησαν πολύ τη φωτεινή πλευρά του ανθρώπου που φαίνεται να έχει σχέση περισσότερο με τη συμπόρευση των ανθρώπων, όπως συμπορεύονται τα λουλούδια, τα δέντρα,χωρίς διακρίσεις..
Σκέψεις και συναισθήματα πάνω από την πρακτική λογική, ξαφνικές εξάρσεις του ανθρώπινου πνεύματος που αγγίζουν παράτολμα τις ιδιότητες του θεού...
Αθηνά
http://plibyos.blogspot.com
Καλή χρονιά λοιπόν,
με το στοχασμό στη πρώτη γραμμή.
Δημοσίευση σχολίου