ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ

1 και 2 Φλεβάρη στις 21:00 

στην αίθουσα Μπόγρη

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ / ΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΜΟ

ΟΤΙ ΚΑΤΟΥΡΑΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ 

ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟ ΑΛΑΤΙ 

αρβανιτικη παροιμια

Ο Μέμος Μπεγνής,

ο μεγαλύτερος καλλιτεχνικός εκπρόσωπος της Σαλαμίνας, 

ο ηγέτης των μεσημεριανών εκπομπών,

ο απόλυτος τροφοδότης του κίτρινου τύπου,

ο μεγάλος γόης του Star Channel,

επενδύει σαν γνήσιος Κουλουριώτης 

στον πολιτισμό του νησιού.

Σ' ευχαριστούμε Μέμο

ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΡΧΙΖΟΥΝ

ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΠΩΘΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ;

ΓΥΑΛΙ - ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Εύπλοια. Το νέο τεύχος μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ

Το Γυαλί βρίσκεται μεταξύ Νισύρου και Κω και μαζί με τα μικρότερα νησιά Άγιος Αντώνιος και Στρογγύλη ανήκει διοικητικά στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, Νομός Δωδεκανήσου, Δήμος Νισύρου.

Αποτελείται από δύο λοφώδη τμήματα βορειοανατολικά και νοτιοδυτικά, τα οποία συνδέονται στο κέντρο από μια επίπεδη γλώσσα γης. Έχει έκταση 5 περίπου τ.χλμ. και πληθυσμό 10 κατοίκους.

Το Γυαλί είναι πλούσιο σε ηφαιστειακά πετρώματα, κυρίως ελαφρόπετρα και περλίτη (φυσικό γυαλί), κι αυτό μοιραία το οδήγησε στα χέρια δύο μεγάλων εταιριών (ΛΑΒΑ και ΠΕΡΛΙΤΕΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΕ) που, εδώ και 15 χρόνια, το εκμίσθωσαν και ύψωσαν τις σημαίες τους εξορύσσοντας τα παραπάνω υλικά.

Το ένα κομμάτι του νησιού ανήκει στο δήμο Νισύρου και έχει εκχωρηθεί για 20 χρόνια στην εταιρία «ΛΑΒΑ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΤΟΜΙΚΗ Α.Ε.», (η οποία από το 1977 έχει εξαγορασθεί από την «ΑΓΕΤ Ηρακλής») με ετήσιο μίσθωμα 1.500.000 €, (ποσό που αποτελεί το 70% των συνολικών εσόδων του δήμου). Το μέρος που ανήκει στο ελληνικό δημόσιο έχει εκχωρηθεί για μία πενταετία στην εταιρία «ΠΕΡΛΙΤΕΣ ΑΙΓΑΙΟΥ».

ΕΝΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ ANIMATION

H ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ

Aναδημοσίευση από ΕΔΩ

Δε ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά αυτές τις μέρες, συναντάς ανθρώπους από τα παλιά. Φίλους που έχεις να δεις χρόνια και καιρούς. Που η ζωή σας έφερε κάποτε κοντά και έπειτα σας χώρισε. 

Αυτό ίσχυσε φέτος και για μένα. Περπατώντας στους δρόμους της πόλης μου, συνάντησα έναν παλιό φίλο. Ένα πρόσωπο που είχα χάσει χρόνια καθ ότι οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει. Υποθετικά τουλάχιστον . Σε επίπεδο ιδεών. Μια και οι ιδέες χωρίζουν. Μονάχα η ζωή, η εμπειρία, το βίωμα ενώνει τις καρδιές. Οι ιδέες και οι ιδεολογίες διαιρούν. Και στο ποσοστό που ο Χριστιανισμός δεν είναι βίωμα και ζωή, αλλά ιδεολογία τότε μας διαιρεί. 

Είχαμε χαθεί για χρόνια. Εκείνος παρέμεινε στο αναρχικό χώρο και εγώ εισήλθα στην εκκλησία. Όχι αντίθετοι χώροι. Πάνω κάτω ίδιους ψυχισμούς κουρνιάζουν στους κόλπους τους, αλλά αυτό αφήστε να το πούμε μια άλλη φορά. 

Ανταλλάξαμε χαιρετισμό και ευχές και πιάσαμε μια σύντομη κουβέντα στα όρθια. 

-Αδελφέ πως πέρασες αυτές τις μέρες, οικογενειακά; 

-Εεεε σχεδόν μου λέει πάτερ. 

-Που αλλάξατε τον χρόνο στο σπίτι έτσι με την οικογένεια και τους φίλους.

-Όχι πάτερ μου. 

Μου είπε με δύναμη ψυχής. 

-Αλλά που ;

-Στις φυλακές πάτερ, όπως κάθε χρόνο. Σύντροφοι αναρχικοί, μαζευόμαστε κάθε χρόνο έξω από τις φυλακές, τραγουδάμε, φωνάζουμε συνθήματα, βάζουμε μουσική και γενικότερα δημιουργούμε μια ωραία ατμόσφαιρα, συμπαράστασης, αλληλεγγύης, συντροφιάς και ελπίδας στους συνανθρώπους μας, που τέτοιες μέρες στερούνται το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου που είναι η ελευθερία του. 

Είχα πραγματικά σαστίσει. Τα μάτια μου τον κοιτούσαν με θαυμασμό. Η καρδιά μου έχαιρε σε αυτά που άκουγε. Μια συγκίνηση και ελπίδα άνθισε μέσα μου. Ναι υπάρχουν ακόμη ευαίσθητες ψυχές. Καρδιές που αγαπούν. Που νιώθουν και μπορούν να αντιστέκονται. 

Συγχρόνως ντράπηκα. Αισθάνθηκα λίγος. Μπροστά του, ένα τίποτα. Απέναντι στο Θεό υπόλογος. Στο Χριστό ανάξιος μαθητής του. 

-Εσύ πάτερ που άλλαξες χρόνο;

Τι να έλεγα. Ότι ήμουν στο σπιτάκι μου. Σαν ένας καλός χριστιανοαστός. Ότι αν ήμουν πραγματικός παπάς έπρεπε να ήμουν δίπλα στους κολασμένους αυτής της γης. 

Τότε αυτομάτως στην σκέψη μου ήρθαν τα λόγια του Χριστού μας « Oύ πας ο λέγων μοι Kύριε Kύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του πατρός μου." Kατά Mατθαίο 7 (21). 

Και μέχρι να συνέλθω έρχεται δεύτερο ράπισμα στην συνείδηση μου από τον λόγο Του Χριστού «και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης» Κατά Ιωάννη Κεφ. Ι΄ «16

Μέχρι που άκουσα να φωνάζει δυνατά μέσα μου ο Χριστός «εν φυλακή ήμην...» (Ματθ. 25, 36).

Και σας λέω τώρα εγώ, ποιος από τους δυο μας, είχε πραγματώσει στην ζωή του το θέλημα του Θεού; Ποιος είχε ενσαρκώσει το μήνυμα του Χριστού στην ζωή του; 

Δεν με νοιάζει τι λέει και τι πιστεύει ένας αναρχικός. Εμένα σαν παπά με δίδαξε, με έλεγξε όχι με τις ιδέες του, αλλά με το βίωμα του. Με την ζωή και πράξη του. 

Την ώρα που τα εκατομμύρια των αστικοχριστιανών στην ορθόδοξη Ελλάδα, έτρωγαν την γεμιστή γαλοπούλα τους, την ώρα που οι χοροί και τα γλέντια καλά κρατούσαν μια χούφτα ανθρώπων που τους φωνάζουν «αλήτες» σε κάθε πόλη της Ελλάδος, παρέμειναν μέσα στο κρύο έξω από τις φυλακές, για να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου με τα φυλακισμένα αδέλφια μας, τους συνανθρώπους μας, εκείνους για τους οποίους ο Χριστός είπε «ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με….». 

Τότε για ακόμη μια φορά ήχησαν μέσα μου τα λόγια του Γέροντος Κορνηλίου «παιδί μου έρχονται κάποιες πόρνες στην εξομολόγηση που θέλω να πέσω στα πόδια τους και ευλαβικά να ασπαστώ τα ευλογημένα χέρια τους…..».

π. Λίβυος

Νέα Πέραμος - Φανερωμένη

Μεσάνυχτα πρωτοχρονιάς

πιοτό χαρτάκι και χιονιάς

ευκαταστατισμός και πόθος,

μα στο πορθμείο της γραμμής 'Ν. Πέραμος - Φανερωμένη'

-ίσως το πιο ασήμαντο λιμάνι στον κόσμο-

έφυγε το τελευταίο φέρι για απέναντι

κι άφησε πίσω του τον όλεθρο.

Στην καντίνα 'Η γλυκιά Ελλάς"

ο πλανόδιος με το μπουζούκι

φράγκο-φράγκο μετράει την είσπραξη

-βγαίνει στο σύνολο δεκαεφτά ευρώ-

Πιάνει την κούπα με κρασί

τώρα δικαιούται να πιει σα πελάτης

τι κι αν η παρέα του είναι του λιμανιού σκυλιά;

Ύστερα πιάνει το μπουζούκι

τώρα μπορεί να πενίζει για τη πάρτη του

τι κι αν κάνει το Τσιτσάνη αμανέ;

εδώ δεν επιτρέπονται τα γέλια

το λούμπεν κέφι 'ναι κατάθλιψη.