Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

τα χρυσαφένια δάση


Έκανα τη σκέψη:Μάταιη αυτή η ανταρσία, μάταιος αυτός ο χαλασμός. Γρήγορα θα έρθουν μέρες σιωπής, μέρες ερήμου. Αλλά...Όχι, δεν είναι έτσι. Η ανταρσία των ανθρώπων είναι πηγή ευφυίας.Γ ια λίγο το αίμα μας αποκτά ιδιότητες ηρωικές, γινόμαστε περήφανοι πολεμιστές, διεκδικούμε τα πάντα "θέλουμε τα δάση να είναι χρυσά για μας". Υψώνεται η σκιά μας πάνω από τις Μητροπόλεις και φοβίζει πιο πολύ εκείνους που κρύβονται μέσα στα σπίτια τους. Και φουντώνει για λίγο μέσα μας , όσο διαρκούν οι πολεμικοί κρότοι, οι φωτιές και οι καπνοί, η ελπίδα πως ναι...μπορεί τώρα να βρισκόμαστε πάλι στα πρόθυρα μιας νέας προμηθεϊκής εποχής...
Κι ας έρθει μετά ήσυχα ο χειμώνας κι ας ανθίσει και πάλι η άνοιξη, κάτι δε θα είναι όπως παλιά.Μια σπίθα θα μείνει μέσα στις ψυχές των εξεγερμένων, αυτών που έτρεξαν στους δρόμους, ένα βίωμα που θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή.Κι από γενιά σε γενιά μπορεί η σπίθα να μεγαλώνει. Κι εκεί που πιστεύουν πως όλα βαδίζουν κατα το πρόγραμμά τους, να τους διαφεύγει η ροή του μυστικού, εσωτερικού ποταμού..
Ίσως... Να έρθει ο καιρός της γόνιμης πλημμύρας.

Aθηνά

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Μικρό κείμενο για την υπεράσπιση των αντιεξουσιαστών

Κάθε κοινωνικός σχηματισμός που έχει ή θέλει την εξουσία εκτρέφει και εκπαιδεύει μαντρόσκυλα. Το κράτος έχει την αστυνομία και το παρακράτος. Στα κόμματα έχουμε τα ονομαζόμενα «μαντρόσκυλα». Επιλέγονται επιθετικές ράτσες και βέβαια εκπαιδεύονται για να αναπτύξουν στο έπακρο αυτή τη ροπή. Αντίθετα οι διάφορες αντιεξουσιαστικές ομάδες δεν έχουν ανάγκη για κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουν σκοπό να καταλάβουν την εξουσία ούτε μάντρες να φυλάξουν. Έτσι γίνονται πιο ευάλωτοι σε προβοκάτσιες μα καλύτερα ελεύθεροι και ευάλωτοι παρά σκλάβοι και ασφαλείς. Πολλοί κρύβουν τα πρόσωπά τους είτε για τεχνικούς λόγους (προστασία από δακρυγόνα και άλλα παρανοϊκά σκευάσματα καταστολής) είτε και για να μη τους αναγνωρίσουν από τη στιγμή που κάνουν παράνομες ενέργειες. Όποιος φοράει κουκούλα δεν σημαίνει πως είναι δειλός. Είναι δειλός – ας πούμε – ο Κομαντάντε Μάρκος?

Κατανοώ τη βία των αδυνάτων που προσπαθούν να υπερασπίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έχει ηθικά ερείσματα. Φοβάμαι όμως πως όποιος μολυνθεί από την υιό της βίας, ακόμα και όταν ο στόχος του είναι ουμανιστικός, θα αποτύχει στο τέλος. Το μέσον κι ο σκοπός αγιάζουν το αποτέλεσμα. Αντί για τη βία προτιμώ την ανέλιξη της πνευματικότητας και την ανθρωπιά σαν μέσο για μια καλύτερη ζωή. Παρ’ όλα αυτά όμως θεωρώ τους αντιεξουσιαστές σαν το πιο ανιδιοτελές και θαρραλέο τμήμα των κοινωνικών αγωνιστών είτε στα δικά μας πρόσφατα γεγονότα, είτε στο απώτερο παρελθόν είτε στο μέλλον, τοπικά ή παγκόσμια…. Σαν επίλογο, συμπληρώνοντας ίσως τα παραπάνω με κάτι από το διακόνεμα μου, παραθέτω τις δύο τελευταίες στροφές από το ακυκλοφόρητο τραγούδι μου «Ο Σαν Μικέλε Είχε Έναν Κόκκορα» :


Πείτε μου. Μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά,

Λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι

Ή τα μαλλιά που φύλαξε απ’ την πρώτη μου κουρά

Η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει?

Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό,

Σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο,

Να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές

Με κάνουνε να μοιάζω με αρλεκίνο?


Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Περί αντιστάσεων

Καλωσορίζουμε την δημιουργία ενός νέου πολιτικοποιημένου blog από τη Σαλαμίνα με το όνομα www.salaminasleft.blogspot.com. Πιστεύουμε στην ορμή της ριζοσπαστικότητας καθώς οι καιροί το απαιτούν κι οι καταστάσεις τρέχουν σε όλα τα μέτωπα ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια για διχοτομήσεις των αντιστάσεων.

Βακιλικούς χαιρετισμούς

Χωρίς παρεξήγηση..

1.Κάθε ανάρτηση του blog εκφράζει μονάχα τον αρθρογράφο της_
2.Κάθε ιστορική αναφορά που παρατίθεται στο blog εχθρεύεται τις διαδρομές του πατριωτικού σπαραγμόύ ή της υπερηφάνειας._

.
Powered By Blogger